گواهی حق امضا چیست

گواهی امضاء در واقع، امضاء تایید و تصدیق شده یک فرد به وسیله سر دفتر اسناد رسمی می باشد. سر دفتر امضاء انجام شده را تایید و سپس آن را ممهور می کند و به متقاضی این گواهی ارائه می دهد.

به طور کلی هر زمان که یک نفر قصد داشته باشد امضای خودش را تایید کند باید به دفتر خانه مراجعه کند و گواهی تایید امضاء دریافت کند. دفتر گواهی امضاء نیز دفتری است که منحصرا برای تایید امضاء در ذیل نوشته های عادی می باشد.

اشخاص در دو مورد یکی گواهی امضاء در ذیل فرم مخصوص اداره، شرکت، ارگان و یا … و یا مراجعه شخصی به دفتر اسناد رسمی و درخواست گواهی امضاء می توانند به این دفاتر مراجعه کنند و در فرم های مخصوص این کار، این گواهی مورد نظر را اخذ کنند.

چگونگی دریافت گواهی امضاء:
هر فردی برای دریافت گواهی امضاء، ابتدا باید همراه با مدارک شناسایی به دفتر خانه مراجعه کند و در ذیل سند و نوشته مربوطه را امضاء کند. سپس سر دفتر موضوع، تاریخ سند را قید می کند و شخص مربوطه مجددا درحضور سر دفتر برگه را امضاء می کند، بعد از امضای شخص مربوطه، سر دفتر امضاء را گواهی می کند و خودش نیز آن برگه را امضاء و ممهور به مهر دفترخانه می کند و با ذکر شماره ردیف به ذی نفعان ارائه می دهد.

وظایف مسئولین دفاتر:
وظایف مسئولین دفاتر اسناد رسمی به شرح ذیل می باشد:

ثبت اسناد بر اساس قانون
دادن سواد تصدیق شده به افرادی که بر اساس قانون این حق را دارند.
تایید صحت و درستی گواهی امضاء
قبول کردن و حفظ اسناد امانت گذاشته شده
دفتر گواهی امضاء چیست:
بر اساس ماده 1 قانون ثبت و مواد 19 و 20 قانون دفاتر اسناد رسمی، داشتن دفتر گواهی امضاء در هر دفترخانه لازم و ضروری می باشد.

دفتر گواهی امضاء دارای ابعاد 20 در 34 سانتی متر می باشد و از اداره ثبت محل به وسیله دفاتر خریداری می شود. در هر صفحه خط های افقی قرار دارد و دارای شش ستون می باشد و در ذیل موارد ذکر شده در این شش ستون را توضیح می دهیم:

ستون شماره ترتیب
ستون تاریخ
ستون نوع نوشته که امضاء در ذیل آن گواهی می شود
ستون شرح، معرفی و محل امضای معرفین
ستون عین گواهی نوشته شده در سند
ستون نمونه امضاء صاحب سند ودر این ستون امضاء و یا اثر انگشت درخواست کننده وارد می شود.

ماده 49 قانون ثبت گواهی امضاء:
بر اساس ماده 49 قانون ثبت، تصدیق و صحت درستی امضای اشخاص در ذیل نوشته های عادی، یکی از وظایف دفاتر اسناد رسمی می باشد و دفتر مخصوص این کار را دفتر گواهی امضاء نیز می گویند.

یکی از شرایط این دفتر، مجلد بودن آن می باشد و در شروع کار باید تمام صفحات آن به وسیله دادستان شهرستان محل و یا نماینده قانونی وی شماره گذاری شود و مجموع صفحات در صفحه اول و آخر دفتر ذکر شود و سپس امضاء شود و مهر دادسرا در این صفحات زده شود.

ماده 20 قانون دفاتر اسناد رسمی:

بر اساس ماده 20 قانون دفاتر اسناد رسمی، دفتر گواهی امضاء دفتر ریاست که به صورت انحصاری برای تایید امضاء در ذیل نوشته های عادی می باشد و بر اساس ماده 357 آیین دادرسی مدنی مسلم الصدور شناخته می شود.

ماده 1252 قانون مدنی:
بر اساس ماده 1252 قانون مدنی، محتویات سند دارای گواهی امضاء، قابل تکذیب نمی باشد و شخص می تواند نسبت به سند مورد نظر ادعای جعلیت داشته باشد و یا اینکه ثابت کند که سند امضاء شده از نظر قانونی دارای اعتبار نمی باشد.

مسئولین دفاتر اسناد رسمی موظف می باشند که رونوشت و یا فتوکپی سند گواهی شده را با توجه به اخذ هزینه، نگه داری کنند.

نکات مورد نظر در مورد اخذ گواهی امضاء:
برای اشخاص بی سواد، گواهی اثر انگشت در حکم گواهی امضاء می باشد.
در ذیل هر نوع نوشته عادی می توان گواهی امضاء دریافت کرد.
اگر نوشته به زبان خارجی باشد، سر دفتر ابتدا باید از ترجمه این متون مطمئن شود و بعد گواهی امضاء را ارائه دهد.
شخص درخواست کننده گواهی امضاء می بایست که مدارک شناسایی همراه داشته باشد و در صورت ناخوانا و مدخوش بودن، دارای استعلام از اداره ثبت باشد.
در صورتی که ذی نفعان، درخواست صدور تصویر گواهی امضاء را داشته باشند، به دلیل ارائه اصل این برگه به متقاضی، فقط می توان تصویر برابر با تصویر نسخه موجود در دفترخانه را ارائه داد.
گواهی امضاء هر نوشته ای که جنبه مالی دارد ممنوع می باشد.